Η Πάλη ενάντια στον Φασισμό

Μια πρωτοπόρα ανάλυση για τον φασισμό, μπροστά στην άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία

Στα τέλη Οκτώβρη του 1922, ο Μουσολίνι καταλάμβανε την κυβερνητική εξουσία στην Ιταλία. Τα νέα έφτασαν στους αντιπροσώπους του Τέταρτου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς καθώς αυτό ετοιμαζόταν να αρχίσει τις εργασίες του. Ο διάλογος ήταν περιορισμένος και όχι ιδιαίτερα γόνιμος. Λίγους μήνες μετά, η ηγεσία της Κομιντέρν υποχρεώθηκε να επανέλθει αναλυτικά στο ζήτημα του φασισμού με την Κλάρα Τσέτκιν να παίζει κομβικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια.
Αυτό το μικρό βιβλίο περιλαμβάνει τη σχετική εισήγηση της Τσέτκιν στη Διευρυμένη Ολομέλεια της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομιντέρν τον Ιούνη του 1923, όπως και το ψήφισμα που συντάχθηκε από την ίδια και εγκρίθηκε από την Ολομέλεια. Πρόκειται για κείμενα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον προσανατολισμό των Κομμουνιστικών Κομμάτων όσον αφορά την αντιφασιστική πάλη και εντυπωσιάζουν μέχρι σήμερα για την ακρίβεια και το βάθος της ανάλυσης ενός φαινομένου που ακόμα τότε ήταν νέο και είχε προκαλέσει διάφορες συγχύσεις.
Συμπεριλάβαμε στην έκδοση τον πρόλογο των Τζον Ριντέλ και Μάικ Τάμπερ στην έκδοση μιας αντίστοιχης συλλογής από τις εκδόσεις Haymarket Books (Σικάγο, 2017), όπου παρουσιάζεται το πλαίσιο της εποχής, ο «κορμός» της επιχειρηματολογίας της Τσέτκιν και η σημασία του σήμερα. Για να βοηθηθεί περισσότερο ο νέος αναγνώστης, την έκδοση συμπληρώνει ως παράρτημα ένα σύντομο ιστορικό των γεγονότων της ανόδου του ιταλικού φασισμού στην εξουσία.
 
Για την Clara Zetkin
Η Κλάρα Τσέτκιν γεννήθηκε το 1859 στη Σαξονία και προσχώρησε στο γερμανικό σοσιαλιστικό κίνημα το 1878. Το 1882 υποχρεώθηκε σε εξορία, από την οποία επέστρεψε το 1890, όταν και εντάχθηκε στον εκδοτικό μηχανισμό του SPD ως συντάκτρια του περιοδικού για τα γυναικεία δικαιώματα, Die Gleichheit (Ισότητα).
Δέκα χρόνια μετά, η Τσέτκιν συμμάχησε με τη στενή της φίλη Ρόζα Λούξεμπουργκ ενάντια στις «ρεβιζιονιστικές» απόψεις του Έντουαρντ Μπέρνσταϊν. Επίσης ηγήθηκε του αγώνα να πειστεί η Δεύτερη Διεθνής να αγωνιστεί για τα δικαιώματα και την ισότητα των γυναικών.
Η Τσέτκιν αντιστάθηκε στη διολίσθηση της ηγεσίας του SPD προς τα δεξιά και όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1914, ήταν από τα πρώτα ηγετικά στελέχη που διαμαρτυρήθηκε για την προδοσία της ηγεσίας του SPD που στήριξε την πολεμική προσπάθεια.Το 1915, συγκάλεσε μια συνδιάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών που αποτέλεσε την πρώτη διεθνή αντιπολεμική συνάντηση.
Στη διάρκεια του πολέμου, η Τσέτκιν συμμετείχε μαζί με την Λούξεμπουργκ στην ίδρυση της Ένωσης Σπάρτακος, του επαναστατικού ρεύματος που ίδρυσε το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα το Γενάρη του 1919.
Με την ίδια ως αρχισυντάκτρια, επανακυκλοφόρησε το Gleichheit με το νέο τίτλο Kommunistin (Η Κομμουνίστρια). Υπήρξε εκλεγμένο μέλος του Γερμανικού κοινοβουλίου από το 1920 μέχρι το θάνατό της. Από το 1921 και μετά, υποστήριζε την πτέρυγα του γερμανικού κόμματος που ήταν πιο αφοσιωμένη στην ενιαιομετωπική πολιτική. Υπήρξε ηγετική προσωπικότητα στην αντίσταση κατά του διεθνούς φασισμού.
Η Τσέτκιν υπήρξε επικεφαλής της Διεθνούς των Κομμουνιστριών Γυναικών από το 1921 μέχρι τη διάλυσή της το 1926. Ως μέλος του μηχανισμού της Κομμουνιστικής Διεθνούς, είχε αναλάβει πολύ μεγάλες ευθύνες στις διεθνείς προσπάθειες υπεράσπισης εργαζομένων που αντιμετώπιζαν πολιτικές διώξεις και καταστολή.
Το 1928, ο Ιωσήφ Στάλιν επέβαλε μια «υπερ-αριστερή» πολιτική στη Διεθνή, απορρίπτοντας την ενιαιομετωπική προσέγγιση. Η Τσέτκιν αντιστάθηκε σθεναρά σε αυτήν τη στροφή. Ηττημένη αλλά αμετανόητη, συνέχισε την δουλειά της στη Διεθνή μέχρι τον θάνατό της κοντά στη Μόσχα το 1933.