Ελπίδες και Υποψίες για το παρελθόν και το μέλλον της αναπηρίας - Αφηγήσεις της αναπηρίας στη μεταπολιτευτική Ελλάδα

Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης

        Η ανάδειξη όψεων της ιστορίας της ύστερης Μεταπολίτευσης από την κριτική της αναπηρίας είναι το θέμα του βιβλίου αυτού. Ο συγγραφέας καταγράφει τις εμπειρίες   ανάπηρων ανθρώπων και επαγγελματιών της υγείας σε έναν διάλογο που αναπτύχθηκε στα 451 μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της mailing list του περιοδικού Αναπηρία Τώρα στην αυγή της δεύτερης χιλιετίας.  Ένα ταξίδι στους τρόπους νοηματοδότησης της αναπηρίας, της προσβασιμότητας καθώς και  του ρόλου των γονιδιακών θεραπειών στις ζωές των ανάπηρων σωμάτων, σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε  στην Ελλάδα το πολιτικό  ρεύμα του Εκσυγχρονισμού σε έναν λόγο γεμάτο εντάσεις, προσδοκίες και υποψίες   για την «ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας».

        Ποιά είναι η θέση των ανάπηρων ανθρώπων στο εκσυγχρονιστικό αφήγημα για ευχερή, ευέλικτα σώματα και ποιές είναι οι συνδέσεις του λαϊκιστικού αφηγήματος αυτού με τα επανομαζόμενα «τρωτά» και «δυνατά»  στοιχεία του ελληνισμού; Είναι ερωτήματα που συζητά η μελέτη αυτή ανθρωπολογικής ιστορίας,  η οποία δεν βασίζεται αποκλειστικά στην ερμηνεία των ιστορικών πηγών αλλά και στην τεκμηρίωση αυτών στις  συνεντεύξεις με τους χρήστες της λίστας 20 χρόνια μετά τη συμμετοχή τους σ' αυτήν καθώς και σε στοιχεία αυτοβιογραφικής εθνογραφίας, αφού ο συγγραφέας υπήρξε μέλος της διαδικτυακής  λίστας.

        Η συζήτηση στα επιμέρους κεφάλαια εμπνέεται από την ψυχανάλυση, τη φιλοσοφική σκέψη των Michel Foucault και Martin Heidegger όπως επίσης και από τη θεωρία της αναπηρίας και την φεμινιστική κριτική, για να αναδειχθεί πώς παράχθηκε η θεσμική, και ταυτόχρονα ατομική αλήθεια της νεοφιλελεύθερης αναπηρίας και εποχής.